seo manager

 بازار ارزهای دیجیتال مانند بازار بورس و سهام و هرگونه دارایی دیگری نوسانات زیادی دارد. در زبان انگلیسی اصطلاحاً به بازار نزولی، بازار خرسی (Bear market) و به بازار صعودی، بازار گاوی (Bull market) می‌گویند. در بازار نزولی ارزش دارایی‌ها پایین آمده و در بازار صعودی ارزش دارایی‌ها بالا می‌رود.

با توجه به اینکه بازار رمزارزها به طور کلی بی ثبات است و به صورت روزانه در نوسان است، این اصطلاحات برای اشاره به دوره‌های طولانی‌تر صعودی یا نزولی استفاده می‌شود. به همین ترتیب، بازار نزولی یا صعودی به زمانی می‌گویند که با افزایش یا کاهش حداقل 20 درصدی در طولانی مدت همراه باشد.

در این مقاله، ما بررسی می‌کنیم که بازار صعودی و نزولی چگونه اتفاق می‌افتند و موارد زیر را توضیح می‌دهیم: بازار صعودی (گاوی) و بازار نزولی (خرسی) چیست؟ ویژگی‌ها و شاخص‌های بازار صعودی و نزولی چیست؟ چگونه بفهمیم که اکنون در بازار نزولی قرار داریم یا بازار صعودی؟ تفاوت‌های کلیدی بین بازار صعودی و نزولی چیست؟ چگونه در بازار صعودی و نزولی سرمایه گذاری کنیم؟

بازار صعودی (Bull market) چیست؟

به طور کلی، بازار صعودی یا گاوی (Bull market) به شرایط اقتصادی مطلوب و خوب در یک بازار اشاره دارد. این بدان معنی است که ارزش بازار در حال افزایش است و معمولاً با احساسات مثبت و امیدوارانه سرمایه گذاران در مورد روند صعودی فعلی همراه است.

در یک بازار صعودی شاهد افزایش مداوم قیمت دارایی‌ها هستیم، که معمولاً همراه با اقتصاد قوی و سطوح بالای اشتغال و فعالیت در بازار است.

سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چه بازاری «صعودی» تلقی می‌شود؟ افزایش قیمت 40 درصدی طی یک تا دو روز را می‌توان پدیده‌ای معمول در بازار صعودی حساب کرد. این به این دلیل است که بازار ارزهای دیجیتال نسبت به بازارهای سنتی کوچک‌تر است و  در نتیجه نوسانات بیشتری دارد.

جالب است بدانید! اصطلاح بازار «گاوی» اشاره به روش جنگیدن گاوهای نر دارد که با حرکت رو به بالای شاخ‌های خود به رقیب حمله می‌کنند. بنابراین بازار «گاوی» به خوش بینی و امیدواری نسبت به افزایش مداوم ارزش دارایی اشاره دارد.

در بازار رمزارزها، «گاو» نماد یک مرحله صعودی برای ارزهای دیجیتال است. در بازار گاوی شما شاهد رشد ارزش ارزهای دیجیتال، شرایط اقتصادی مطلوب و سرمایه‌گذاران خوش‌بین خواهید بود که به دنبال حداکثر استفاده و سود از سبد سهام کریپتو خود هستند.

سرمایه گذاران، بازارهای صعودی را از طریق خرید اوراق بهادار شروع می‌کنند. این کار را می‌توان با ارز فیات نیز انجام داد، زیرا بازارهای صعودی معمولاً قیمت اوراق بهادار را افزایش می‌دهند. تا زمانی که عرضه بیش از تقاضا باشد، بازار صعودی ادامه دارد. پس از مدتی «گاو» بازار صعودی به اصطلاح خسته می‌شود و بازار تغییر کرده و به بازار «خرسی» تبدیل می‌شود.

بازار صعودی چگونه به وجود می‌آید؟

همانطور که قبلا گفتیم، سرمایه گذاران یا خریداران کسانی هستند که بازار صعودی را شروع می‌کنند. زمانی که سرمایه گذاران احساس کنند قیمت‌ها شروع به افزایش می‌کنند و این افزایش قیمت مداوم خواهد بود، شروع به خرید سهام (با قیمت پایین) می‌کنند و نسبت به سود سرمایه (ROI) خود خوشبین هستند. همین افزایش خوش‌بینی و امیدواری در میان سرمایه‌گذاران نیز باعث می‌شود قیمت سهام تا مدتی صعودی بماند.

عوامل دیگری نیز وجود دارد که باعث ایجاد بازار صعودی می‌شود. در این میان می‌توان به تولید ناخالص داخلی (GDP) قوی و نرخ پایین بیکاری اشاره کرد. به طور کلی شرایط مطلوب بازار باعث افزایش اعتماد سرمایه گذاران می‌شود. بنابراین بازارهای صعودی ارزهای دیجیتال نیز تحت تأثیر عوامل مشابه بازارهای سنتی قرار دارند.

با این حال، بازارهای کریپتو در مقایسه با اوراق بهادار سنتی که صدها سال است وجود دارند، پدیده‌ای نسبتاً جدید هستند. بازار ارزهای دیجیتال مجموعاً سرمایه گذاران کمتری دارد، بنابراین امکان دارد توسط عوامل منحصر به فرد خود هدایت شود.

به عنوان مثال، بازار صعودی ارزهای دیجیتال ممکن است تحت تاثیر موارد زیر قرار داشته باشند:

• پشتیبانی شبکه‌های اجتماعی و فرهنگ عام از ارزهای دیجیتال: مثال آن روندهای صعودی سال ۲۰۱۷ است که تحت تأثیر افرادی مانند پاریس هیلتون و دی‌جی خالد، و سریال‌هایی مانند The Big Bang Theory اتفاق افتادند.
• سرمایه گذاری سازمان‌ها یا موسسات در ارزهای دیجیتال: یک مثال آن سرمایه گذاری 650 میلیون دلاری شرکت Microstrategy در بیت کوین (به مقدار 70 هزار BTC) بود.
• افزایش خوش بینی نهادهای مالی سنتی نسبت به ارزهای دیجیتال: یک مثال این است که بانک جی پی مورگان اعلام کرد بیت کوین می تواند تا 146000 دلار افزایش یابد.
• رویدادهای منحصربه‌فردی که امور مالی سنتی را تهدید می‌کند: برای مثال همه گیری بیماری کرونا باعث شد بسیاری از مردم به خاطر استرس ناشی از همه‌گیری در بازارهای مالی سنتی مانند بانک‌ها، به سمت ارزهای دیجیتال سوق داده شوند.

 ادامه مطلب در رسانه خبری رمزآگاه

بلاک چین چیست؟

بلاک چین یک تکنولوژی نوین و یک پایگاه اطلاعاتی ایمن است. از این رو، تکنولوژی بلاک چین توجه بسیاری از صنایع و نهادها را به خود جلب کرده است. این تکنولوژی در اصل یک پایگاه داده توزیع‌شده است که از بلوک‌هایی از اطلاعات رمزنگاری شده تشکیل شده است. هر بلوک شامل اطلاعات مربوط به تراکنش‌هایی است که در شبکه بلاک چین انجام شده‌اند. بلوک‌ها به صورت پیوسته به یکدیگر متصل شده و تشکیل یک زنجیره بلوکی را می‌دهند. این زنجیره بلوکی قابلیت تغییر یا اصلاح ندارد و هر تغییر در بلوک‌های قبلی تاثیری بر بلوک‌های بعدی نخواهد داشت. به همین دلیل است که این تکنولوژی از لحاظ امنیتی بسیار قوی است.

بلاک چین یکی از شاخص‌ترین توسعه‌های فناوری در دهه گذشته است؛ بخصوص این روزها که همه درباره آن صحبت می‌کنند. اما با وجود اینکه صحبت درباره بلاک چین نقل محافل است، هنوز بسیاری از افراد درک روشنی از چیستی بلاک چین یا نحوه عملکرد آن ندارند. با وجودی که از جهت نفوذناپذیری شهرت پیدا کرده، ایده اصلی پشت بلاک چین بسیار ساده است و پتانسیل بالایی برای ایجاد تغییر و تحول صنایع از ابتدایی‌ترین سطح آن تا سطوح پیشرفته دارد.

همانطور که گفتیم، فناوری بلاک چین امکان به اشتراک‌گذاری امن اطلاعات را فراهم می‌کند. بدیهی است که داده‌ها در یک پایگاه اطلاعاتی ذخیره می‌شوند و برای ثبت معاملات، مفهومی به نام «دفتر کل» وجود دارد که آن را با عنوان ledger می‌شناسند. 

گفتیم که بلاک چین نوعی پایگاه اطلاعاتی یا دفتر کل توزیع شده است؛ به این معنی که قدرت به روزرسانی یک بلاک چین بین گره‌ها یا کاربران یک شبکه کامپیوتری عمومی یا خصوصی توزیع می‌شود. این فناوری را تحت عنوان «دفتر کل توزیع شده» یا DLT می‌شناسند. 

بلاک چین امکان ثبت دائمی و شفاف داده‌ها و تراکنش‌ها را بدون ایجاد تغییر فراهم می‌کند. همین قابلیت به نوبه خود امکان مبادله هر چیزی را که دارای ارزش است، چه یک کالای فیزیکی باشد و چه یک کالای غیرملموس، ممکن می‌سازد.

ویژگی‌های بلاک چین

یک بلاک چین دارای سه ویژگی اصلی است. اول، یک پایگاه داده بلاک چین باید از نظر رمزنگاری ایمن باشد. این بدان معناست که برای دسترسی یا افزودن داده به پایگاه اطلاعاتی، به دو کلید رمزنگاری نیاز دارید: یک کلید عمومی، که اساساً آدرس موجود در پایگاه اطلاعاتی است؛ و یک کلید خصوصی که یک رمز عبور شخصی است و باید توسط شبکه احراز هویت شود.

ویژگی دوم بلاک چین این است که مانند یک سیستم گزارش دیجیتال عمل می‌کند و یک پایگاه اطلاعاتی از تراکنش‌ها به حساب می‌آید؛ به این معنی که همه چیز به طور کاملاً آنلاین انجام می‌شود.

ویژگی سوم، بلاک چین پایگاهی از داده‌هاست که در یک شبکه عمومی یا خصوصی به اشتراک گذاشته می‌شود. یکی از شناخته‌شده‌ترین شبکه‌های عمومی بلاک چین، بلاک چین بیت کوین است که هر فردی می‌تواند یک کیف پول بیت کوین در آن باز کند. 

بلاک چین‌های دیگر که عموماً با بانکداری و بخش فین تک مرتبط هستند، شبکه‌های خصوصی هستند که در آنها مردم نیاز دارند اطلاعات دقیقی درباره افرادی شرکت‌کننده، دسترسی به داده‌ها و همچنین دسترسی به کلید خصوصی پایگاه داده‌ها داشته باشند. انواع دیگر بلاک چین‌ها شامل بلاک چین‌های کنسرسیومی و بلاک چین‌های ترکیبی است که هر دو جنبه‌های مختلف بلاک چین‌های عمومی و خصوصی را با هم ترکیب می‌کنند.

تحقیقات شورای فناوری McKinsey نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۷، حداکثر ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی می‌تواند مرتبط با تراکنش‌های فعال شده در بلاک چین باشد. سؤالی که مطرح می‌شود این است که در دنیای بلاک چین، شرکت‌ها چگونه می‌توانند از این فناوری برای افزایش کارایی و ایجاد ارزش استفاده کنند؟ 

بلاک چین چگونه کار می‌کند؟

برای پاسخ به این سؤال باید کمی عمیق‌تر شویم تا به درک بهتری از نحوه عملکرد بلاک چین و سایر DLTها برسیم.

هنگامی که به داده‌های یک بلاک چین دسترسی پیدا می‌کنیم و یا این داده‌ها تغییر می‌کنند، تاریخچه داده‌ها در یک «بلوک» در کنار سوابق سایر تراکنش‌ها ذخیره می‌شود. تراکنش‌های ذخیره‌شده از طریق هَش‌های منحصر به فرد و غیرقابل تغییر رمزگذاری می‌شوند، مانند مواردی که با الگوریتم SHA-256 ایجاد شده‌اند. 

بلوک‌های مربوط به داده‌های جدید، بلوک‌های قدیمی را بازنویسی نمی‌کنند. بلکه ضمیمه یکدیگر می‌شوند تا بتوان هرگونه تغییری را رصد کرد. از آنجایی که همه تراکنش‌ها رمزگذاری شده‌اند، اطلاعات تغییرناپذیر هستند. از این رو، هر گونه تغییر در دفتر کل می‌تواند توسط شبکه شناسایی و ردیابی شود.

این بلوک‌های مربوط به داده‌های رمزگذاری‌شده به‌طور دائم به یکدیگر «زنجیر» می‌شوند و تراکنش‌ها به‌طور متوالی و نامحدود ثبت می‌شوند و یک داده کامل از حسابرسی ایجاد می‌کنند که امکان مشاهده نسخه‌های گذشته زنجیره بلوک را نیز فراهم می‌کند.

هنگامی که داده‌های جدید به شبکه اضافه می‌شود، اکثر گره‌ها (nodes) باید مشروعیت داده‌های جدید را بر اساس آنچه به آن مکانیزم اجماع می‌گوییم، تأیید کنند. هنگامی که تأیید داده‌ها به اجماع رسید، یک بلوک جدید ایجاد می‌شود و به زنجیره متصل می‌شود. سپس تمام گره‌ها به‌روز می‌شوند.

در یک شبکه بلاک چین عمومی، اولین گره‌ای که به طور معتبر مشروعیت یک تراکنش را اثبات می‌کند، یک مشوق یا به عبارتی دیگر، پاداش استخراج دریافت می‌کند. به این فرآیند «ماینینگ» می‌گویند.

برای روشن شدن این فرآیند، با یک مثال تئوری در توضیح نحوه عملکرد بلاک چین بحث ادامه می‌دهیم. تصور کنید که شخصی به دنبال خرید بلیط کنسرت در بازار است. این شخص قبلاً توسط شخصی که بلیت‌های جعلی می‌فروشد مورد کلاهبرداری قرار گرفته است، بنابراین تصمیم می‌گیرد یکی از وب‌سایت‌های تبادل بلیت غیرمتمرکز مبتنی بر بلاک چین را که در چند سال گذشته ایجاد شده است، امتحان کند. در این سایت‌ها، به هر بلیت یک هویت منحصر به فرد، تغییرناپذیر و قابل تایید اختصاص داده می‌شود که به یک شخص واقعی گره خورده است. قبل از اینکه این شرکت‌کننده کنسرت بلیت خود را تهیه کند، اکثر گره‌های شبکه اعتبار فروشنده را تأیید می‌کنند و اطمینان می‌دهند که بلیت واقعی است. در نهایت این شخص بلیتش را می‌خرد و از کنسرت لذت می‌برد.

ادامه مطاب در رسانه خبری رمزآگاه : https://ramzagah.com/learn/learn-blockchain/what-is-blockchain/